*مشاوره همراز*

تنهايي از جمله احساساتي است كه گاهي دچارش مي شويم. تمايل به كناره گيري از ديگران امر غير عادي نيست ولي اكثر اوقات عمر كوتاهي دارد و اصلاح مي شود. كناره گيري اجتماعي مي تواند شامل فقدان علاقه به دنياي بيرون باشد و يا گاهي فرد در جمع و جدا از جمع.گاهي ممكن است از نظر عاطفي احساس تنهايي كنيم در حاليكه در ميان افراد جامعه هستيم ولي در برقراري رابطه با ديگران ناتوان باشيم. نبايد دقت داشت كه احساس تنهايي برابر تنها بودن نيست چون هر شخصي گاهي زماني را براي تنها بودن در نظر مي گيرد، تنهايي يك احساس انفعالي است ؛ بقاي آن ناشي از اجازه خود ماست ؛ هيچ كاري براي رفع آن انجام نخواهيم داد ، پس اجازه مي دهيم ما را در بر بگيرد و گاهي به اين احساس خوشامد نيز مي گوئيم؛ ولي بايد بخاطر داشته باشيم كه پذيرفتن تنهايي و غرق شدن در آن ، به احساس افسردگي و درماندگي منجر مي شود.هر يك از ما براي تغيير و آموختن روشهاي مختلف كنار آمدن بك محيطهاي جديد، آستانه تحمل خاصي داريم . بعضي از افراد براي روبرو شدن بك محيط تازه دچار اندوه و غم مي شوند، بعضي دچار از دست دادن معنا ، ترس از تغيير ، پيش بيني نوميدي و يا بالاخره احساسات تنهايي مي گردند. براي آنكه بتوانيم بك چنين احساساتي مقابله كنيم ابتدا بايد آنرا بپذيريم ؛ يعني بپذيريم كه احساس تنهايي مي كنيم كه اين خود در بعضي از موارد كاريست دشوار، پس از پذيرش بايد آن را به گونه اي ابراز كنيم كه اين طرق مختلفي را شامل مي شود مانند درد دل با دوست، نوشتن خاطرات، كشيدن عكس ، نواختن ساز ، خواندن آواز و يا نوشتن نامه تنها در اين مواقع است كه مي توانيم به امور مهمي در اين راستا پي بريم بعنوان مثال : غمگيني ما باعث احساس تنهائيمان گرديده و پس از آن دريابيم كه اين احساس از كجا آمده و با زندگيمان ارتباط يافته شايد اين غم بر اثر ترك خانواده و گام گذاشتن در محيط جديد با افراد جديد و نقاط فكري مختلف، باشد . پس به موازات توانايي ما در يـافتن اين ارتبـاط، قـدرت تغيـير آن نيـز افزايش مي يابد . يك تغيير آنكه مي توانيم براي تسكين با والدين خود تماس بگيريم . ازطريق تلفن – نامه و … پس از آن مي توانيم اين احساس خود را با كسي در ميان گذاشته مثل دوست، معلم ، مشاور … . كه مي تواند نقطه شروعي باشد براي ختم تنهايي . اول از هرچيز بايد اين احساس را شناخت و بايد آنرا پذيرفت و همچنين اراده كرد تا آن را از بين برد.

براي مقابله با تنهايي راههاي زيادي وجود دارد به چند شيوه توجه كنيد:

- شركت در فعاليتهاي جمعي ( موسيقي ، تئاتر، شعرخواني ، كوهنوردي .) شركت در فعاليتهاي مفرح ذهن مارا از احساس تنهايي بر مي گيرد و به خود مشغول مي دارد به اينكه فردا چه كارهايي را بايد به سامان برسانم ، چه برنامه اي براي بهتر پيش بردن كار ريخته شود و … اين فعاليتها مستقيماً روي خلق و خوي ما تأثير مي گذارد و همچنين در اين جمعها مي توان افراد با علائق مشترك خود را ببينيم با آنها در تبادل نظر باشيم و از آنها مهارتهاي بيشتري را كسب كنيم و براي كسب مهارتهاي بيشتر انگيزه وافري به آينده ايجاد گردد. ما نياز داريم خود را موظف به رويا رويي با ديگران كنيم با آنها صحبت كنيم – قدم بزنيم ، طرح بريزيم و اجرا كنيم.

- از دوستانتان بخواهيد دركارهايتان و همچنين كشف محيطهاي تازه شما را ياري بخشند.

- فعالانه در باشگاههاي ورزشي شركت نمائيد و از تمرين و ورزش احساس لذت كنيد.

- ساعاتي را با دوستان به تفريح بپردازيد ( پارك ، جشن تولد و...)

- ساعاتي را به مطالعه با دوستان اختصاص دهيد تا بتوانيد از توانائيهاي آنان در رفع مسائل درسي سود جوئيد و يا بالعكس سود برسانيد.

- خود را غرق تلاش و اشياي خارج از خود كنيد.

- در علايق خود تنوع ايجاد كنيد.

- بدنبال اشخاص يا اشيايي بگرديد كه بتوانيد صادقانه مجذوب شويد.

- خودتان را با زبان يا به زور وادار به فعاليت كنيد.

گالری عکس

ابزار نمایش اوقات شرعی

کد اوقات شرعی

ساعت فلش