احساسات و هیجانات بخش مهمی از زندگی و رفتارهای ما را تشکیل می دهند. احساس و هیجان رابطه تنگاتنگی با هم داشته و گاهی معادل همدیگر به کار می روند. بروز هیجانات و احساسات بر حسب سن، به دو دسته هیجان های اولیه و هیجان های ثانویه تقسیم می شوند. هیجان های اولیه ، هیجان هایی هستند که در بدو تولد و در 2 سال اول زندگی ظاهر می شوند. مانند هیجان های شادی، غم، عصبانیت و ترس با افزایش سن کودک هیجانات و احساسات رشد یافته و هیجانات ثانویه در کودک ظاهر می شود.
کودک در اواخر سال دوم زندگی شروع به نشان دادن هیجانات ثانویه می کند. مانند خجالت، حسادت و غرور، به این گونه احساسات، هیجانات خودآگاهی نیز می گویند. دلیل این نامگذاری احساس خوشایند و ناخوشایندی است که به دنبال چنین احساسی نسبت به خود پیدا می کنیم.

به طور کلی، با توجه به اهمیت و قدرت هیجانات و احساسات، نحوه کنار آمدن با شیوه های کنترل و مدیریت احساسات و هیجانات از اهمیت خاصی برخوردار است. به طوری که امروزه اصطلاح هوش هیجانی در کنار استعداد تحصیلی و هوش مطرح می شود.
هوش هیجانی توانایی است که به ما کمک می کند تا بتوانیم انگیزه های خود را حفظ کرده و در مقابل ناملایمات پایداری کنیم و تکانش ها و حالات هیجانی شدید خود را کنترل و تنظیم کنیم و به موقعیت ها و ناملایمات پاسخ منطقی بدهیم.
برای چنین کاری ابتدا باید احساسات خود را به خوبی شناخته ، به احساسات و حالات هیجانی خوب ، برچسب مناسب بزنیم. مثلاً من در حال حاضر عصبانی هستم. در مرحله بعدی احساسات و هیجانات خود را تنظیم یا کنترل کنیم. یعنی سعی در حفظ آرامش خود کنیم.

برای کاهش هیجان می توان از روش های مانند پرت کردن حواس، تنفس عمیق، درد دل کردن، صحبت کردن با یک دوست یا انجام کاری که احساس خوبی به ما می دهد؛ پیاده روی ، ورزش کردن و ... هم زمان با شناخت و کنترل احساسات و هیجانات دیگران نیز مهم است.

آخرین مرحله از هوش هیجانی ، حفظ ارتباط ها و روابط بین فردی است. در این مرحله به دنبال مهارت شناخت و کنترل عواطف در خود و دیگران بهترین پاسخ به موقعیت داده می شود. مهارت مقابله با استرس ، به نحوه کنار آمدن و سر و کار داشتن با استرس های روزانه می پردازد.

استرس به هر موقعیت و شرایطی اطلاق می شود که تعادل و سازگاری ما را به هم می زند. پس نحوه کنار آمدن یا مقابله با استرس ها، بسیار مهم و ضروری است.

منظور از مقابله یا کنار آمدن با یک استرس ، کوشش ها و تلاش هایی است که ما برای از میان بردن، برطرف کردن یا به حد اقل رساندنو یا تحمل آن انجام می دهیم. برای مقابله با استرس از دو شیوه مقابله مسأله مدار و مقابله هیجان مدار استفاده می شود.
شیوه مقابله مسأله مدار به تلاش هایی گفته می شود که به منظور از میان بردن استرس انجام می گیرد. مثل مشورت کردن ، مشاوره کردن، فکر کردن، تصمیم گیری، حل مسأله و برنامه ریزی کردن، جمع آوری اطلاعات، مطالعه کردن شامل شیوه های مسأله مدار است.

در شیوه هیجان مدار کار خاصی انجام نمی دهیم، بلکه سعی می کنیم خود را آرام کنیم یا ناراحتی خود را کاهش دهیم زیرا در مواجهه با استرس ابندا سازگاری و آرامش ما به هم می خورد. شیوه های هیجان مدار عبات است از دعا نیایش، تخلیه و ابراز احساسات، مانند گریه کردن، بی قراری کردن، ابراز خشم ه طور صحیح، گفتگوی درونی مانند دلداری دادن به خود، مثبت اندیشی، توکل کردن به خدا، صبر کردن، درد دل کردن با دوستان و آشنایان و ...

این شیوه به دلیل این که آر امش را به ما باز می گرداند، بسیار مهم و ضروری است و از انجام مقابله های ناسالم و خطرناک و راه حل های عجولانه و تکانشی جلوگیری می کند. یکی دیگر از مقابله های هیجان مدار که خود شیوه ای از مقابله به حساب می آید، مقابله های معنوی و مذهبی است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: